សុន្ទរកថារបស់លោករដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការបរទេសសហរដ្ឋអាមេរិក Mike Pompeo នៅរដ្ឋ Iowa៖ “ខ្សែក្រវ៉ាត់កសិដ្ឋានអាមេរិក៖ កំណើនវិបុលភាព”

ថ្ងៃទី៤ ខែមិនា ឆ្នាំ២០១៩

សួស្តី សូមស្វាគមន៍​ដែលបានស្វាគមន៍​ខ្ញុំ​នៅ Iowa ។

ភរិយាខ្ញុំ ឈ្មោះ Susan បានកើតនៅទីក្រុង Iowa City។ ម្តាយរបស់គាត់បានទទួលសញ្ញាប័ត្រពីសាកលវិទ្យាល័យ Iowa ប្រកបដោយមោទនភាព ដូច្នេះ កូនប្រុសខ្ញុំ ឈ្មោះ Nick និងខ្ញុំបានមើលការប្រកួតកីឡាបាល់ឱប Hawkeye ជាមួយយាយ។

ថ្វីបើ Susan បានធំដឹងក្តីនៅរដ្ឋ Kansas ក្តី តែគាត់បានចំណាយរាល់រដូវក្តីនៅផ្ទះរបស់ជីដូនជីតាគាត់​នៅ Coralville កាលរៀន​នៅមហាវិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំសូមអបអរសាទរដល់រដ្ឋរបស់លោកអ្នក ចំពោះភាពអស្ចារ្យ​របស់    ​គាត់។

មានម្នាក់ទៀត​នៅជាមួយពួកយើង​នេះ ដែលបានកើតនៅទីនេះដែរ…តែបានចំណាយពេលនៅក្នុងរដ្ឋ​នេះច្រើនជាងគាត់តែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។ ឯកអគ្គរដ្ឋទូត Branstad រីករាយដោយជួបលោក និងសូមអរគុណចំពោះការណែនាំខ្លួន។

នៅមុននេះ​បន្តិច ខ្ញុំមានកិច្ចប្រជុំដ៏ល្អមួយជាមួយលោកអភិបាល Reynolds ដែលពេលនេះ កំពុងនៅជាមួយយើង។ អរគុណដែលបានអញ្ជើញមក លោកអភិបាល។

សូមអរគុណដល់អង្គការ World Food Prize ដែលបានស្វាគមន៍​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងថា លោកឯកអគ្គរដ្ឋទូត Quinn ចង់មកទីនេះដែរ តែគាត់កំពុងតែទទួលរង្វាន់មួយ​នៅទីក្រុងឡុង ចំពោះការងារប្រឆាំងនឹងអំពើប្រល័យពូជ​សាសន៍នៅកម្ពុជា។ ខ្ញុំគិតថា​ អវត្តមានរបស់លោកមានហេតុផលល្អ។

ក្រសួងការបរទេសសហរដ្ឋអាមេរិកមានមោទនភាពក្នុងការធ្វើជាដៃគូជាមួយអង្គការមួយ ដែលបានបំពេញការងារយ៉ាងច្រើនក្នុងការធ្វើអោយគេមើលឃើញគុណបំណាច់នៃអ្នកដែលជួយផ្តល់ស្បៀងអាហារចិញ្ចឹមពិភពលោក។ អ្នកធ្វើអោយកេរ្តិ៍ឈ្មោះប្រទេសអាមេរិកភ្លឺ ទាក់ទងនឹងគំនិតច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មី (Innovation) ហើយនិងទង្វើល្អ។

ខ្ញុំមានសេចក្តីរំភើបរីករាយសូមជំរាបលោកអ្នកថា បន្ទាប់ពីការខកខាន ២ ឆ្នាំមក ពិធីប្រកាសអ្នកឈ្នះរង្វាន់ World Food Prize នឹងត្រឡប់មកក្រសួងការបរទេសវិញ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើជាអធិបតី នៅក្នុងពិធី​នេះ។

ខ្ញុំមានសេចក្តីរីករាយដែលបានមកនិយាយ​នៅថ្ងៃ​នេះ ពីព្រោះខ្ញុំដឹងដោយផ្ទាល់ថា កសិករអាមេរិកគឺជាឆ្អឹងខ្នង​នៃប្រទេសយើង។ រដូវក្តៅ​នៅលើកសិដ្ឋានរបស់គ្រួសារខ្ញុំ នៅ Winfield ក្នុងរដ្ឋ Kansas ស្ថិតក្នុងចំណោមអំឡុងពេលដ៏ពិសេសបំផុត ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ កសិដ្ឋានក្បែរខាងស្លាកសញ្ញាមួយដ៏ល្បី ដែលសរសេរថា “ខ្ញុំ ជាកសិករ​នៅ Kansas ចិញ្ចឹមមនុស្ស ១២០ នាក់ រួមទាំងអ្នកផង” ។ លោកប្រធានាធិបតី George Washington ពិតជាត្រឹមត្រូវ ពេលគាត់និយាយថា “ខ្ញុំស៊ូនៅលើកសិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំ ជាជាងធ្វើជាអធិរាជ​នៃពិភពលោក”។

ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំសូមនិយាយអំពីការច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មីក្នុងផ្នែកសិកម្មរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងប្រទេសចិន។ ដូចអ្នកដឹងហើយ ទាំងពីរ​នេះមានការពាក់ព័ន្ធគ្នា។

នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨០ លោក Xi Zhongxun ដែលជាអភិបាល​នៃខេត្ត Guangdong បានដឹកនាំគណប្រតិភូ​នៃអភិបាលខេត្តចិនដំបូងបង្អស់ ទៅកាន់សហរដ្ឋអាមេរិក។ គេបានធ្វើដំណើរត្រង់មកកាន់រដ្ឋ Iowa ដើម្បីមើលពីភាពអស្ចារ្យ​ផ្នែកសិកម្ម នៃរដ្ឋ​នេះ។

ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក កូនប្រុសរបស់គាត់បានធ្វើតាមឳពុក ដោយបានមកមើលទីនេះ ហើយក៏បានបង្កើតចំណង​មិត្តភាពជាមួយលោកអភិបាល Branstad។​លោកអ្នកប្រហែលជាស្គាល់លោកហើយ គឺលោកប្រធានាធិបតី Xi ។

ភាពសម្បូរ​នៃរដ្ឋ Iowa បានទាក់ទាញមេដឹកនាំចិនជាច្រើន ដោយចង់ដឹងពីអាថ៌កំបាំង​នៃរដ្ឋរបស់អ្នកក្នុងការមានវិបុលភាព។ តែពួកគេមិនបានចាប់យកគ្រឿងផ្សំសំខាន់​នៃជោគជ័យ​របស់រដ្ឋ Iowa ទេ នោះគឺសហគ្រាស​សេរី។

នៅពេលដៃដ៏ធ្ងន់​របស់រដ្ឋាភិបាលចាប់បង្ខំអោយគេដើរតាមនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចណាមួយ  ផលិតភាព​មានការធ្លាក់ចុះ។ គំនិតច្នៃប្រឌិតក្នុងការបង្កើតថ្មីត្រូវអាក់ ហើយប្រជាជនស្ថិតនៅក្នុងស្ថាន​ភាពពិបាក។ មានតែទីផ្សារសេរីទេ ដែលធ្វើអោយជីវិតរស់នៅមានភាពប្រសើរសម្រាប់រយៈពេលយូរ។

គោលការណ៍​ទីផ្សារសេរី និងការប្រកួតប្រជែងដោយយុត្តិធម៌បានធ្វើអោយក្រុមហ៊ុនអាមេរិកក្លាយជាបទដ្ឋានជាសាកល​ សម្រាប់ឈានទៅរកជោគជ័យ និងមានគុណភាពល្អ។

ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំបានដើរមើលទីតាំងនៃក្រុមហ៊ុន Corteva ដែលជាក្រុមហ៊ុនវិទ្យាសាស្រ្តកសិកម្មមួយ។ ក្រុមហ៊ុនបែប​នេះគឺជាគំរូ​នៃការដែលសេរីភាពផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ការច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មី និងច្បាប់ទំលាប់គ្រប់គ្រងមិនតឹងតែងធ្វើអោយផ្នែកកសិកម្ម​របស់ប្រទេសអាមេរិកមានភាពខ្លាំងក្លាបំផុត នៅលើផែនដី។

ចូរគិតមើលពីអ្វីដែលក្រុមហ៊ុន​របស់យើងធ្វើ។ ការកែប្រែហ្សែនបាននាំទៅរកការបំបាត់ជំងឺ ដូចជាជំងឺកើតទៅលើពោត។ ក្រុមហ៊ុន​ ដូចជាក្រុមហ៊ុន Quantified Ag បានបង្កើតស្លាកកិបជាប់ត្រចៀកដោយប្រើបច្ចេកវិជ្ជាជីវៈ​ (Biometric) អោយប្រាប់ព័ត៌មានស្តីពីសុខភាពរបស់សត្វអោយដឹងភ្លាមៗ។ ក្រុមហ៊ុនដទៃទៀត ដូចជាក្រុមហ៊ុន Agribotix ប្រើទិន្នន័យពីយន្តហោះដ្រូន សម្រាប់ជួយកសិករ​ក្នុងការប្រើជីអោយបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីបង្កើនទិន្នផល។ រយៈពេលរាប់ទសវត្សនៃការប្រើភាពវ័យឆ្លាតបានធ្វើអោយកសិកររបស់យើងទទួលបានទិន្នផល ដែលអាចធ្វើអោយកសិករនៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង កាលពីពេលករកើតប្រទេសរបស់យើង មានភាពស្ញប់ស្ញែង។ ស្មារតីនៃការច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មីបានជួយធ្វើ់អោយប្រទេសអាមេរិកមានឈ្មោះល្បី ខាងផលិតផលកសិកម្មដែលអាចទុកចិត្តបាន មានសុវត្ថិភាព និងមានគុណភាពខ្ពស់។

នៅពេលអតិថិជនបរិភោគសាច់គោអាមេរិក គេដឹងច្បាស់ថា គេទទួលបានអ្វី។ នៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ផលិតផលរបស់អាមេរិកទទួលបានទំនុកចិត្តលើសគេ ចាប់ពីនៅលើកសិដ្ឋាន ដល់លើតុ។

យើងមានផលិតផលដែលមានគុណភាពខ្ពស់បំផុតផងដែរ ដោយសារប្រព័ន្ធទីផ្សារសេរី​របស់យើង។ ក្រុមហ៊ុនអោយតំលៃលើម៉ាកផលិតផលរបស់គេ នៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារ ហើយខំប្រឹងការពារកេរ្តិ៍​ឈ្មោះរបស់គេ។ ការប្រកួតប្រជែង និងជម្រើសធ្វើអោយគេគោរពតាមច្បាប់ទំលាប់។

យើងមានប្រព័ន្ធបរិស្ថានអេកូឡូស៊ីទាំងមូល​នៃអ្នកយកព័ត៌មាន អ្នកវិនិយោគ អ្នកជំនាញផ្នែកសុវត្ថិភាពស្បៀង អ្នកតស៊ូមតិអោយអតិថិជន និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល ដែលតាមសំលឹងមើលក្រុមហ៊ុន និងទីផ្សាររបស់យើង។ ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌​ដ៏ត្រឹមត្រូវ​របស់យើងដាក់ទោសលើជនល្មើសច្បាប់។

ភាពរស់រវើក​នៃវិស័យកសិកម្ម​របស់យើងបង្ហាញថា ភាពខ្លាំង​នៃសេដ្ឋកិច្ច​របស់ប្រទេសអាមេរិកមិនមែនមានតែ​នៅទីក្រុងញូយ៉ក Silicon Valley ឬ​ Cambridge ក្នុងរដ្ឋ Massachusetts តែប៉ុណ្ណោះទេ។ តំបន់​កណ្តាល​នៃប្រទេសអាមេរិកពោរពេញដោយភាពខ្លាំងខាងសេដ្ឋកិច្ច។ អ្វីៗគឺល្អ​នៅរដ្ឋ Des Moines មិនចាញ់​នៅ Palo Alto ទេ។ ឥឡូវ​នេះ​មានទីតាំងរោងចក្រផលិតស្រាផងដែរ​នៅរដ្ឋ Iowa!

របៀបវារៈកាត់បន្ថយបែបបទ និងយកពន្ធតិច​របស់លោកប្រធានាធិបតី Trump ធ្វើអោយកសិកម្ម​របស់យើងនិងវិស័យទាំងអស់ដទៃទៀត​នៃសេដ្ឋកិច្ច អាចបន្តមានភាពចម្រើនឡើង។ គឺថា ក្រុមហ៊ុន​របស់យើងអាចបន្តច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មី ដោយគ្មានបន្ទុក​មិនត្រឹមត្រូវផ្នែកច្បាប់ទំលាប់ ហើយកសិកររបស់យើងអាចផ្តល់ជាកេរ្តិ៍ ជាដីមួយកន្លែងដ៏ល្អ​ ដល់កូនចៅ​របស់គេបាន។

តែសេដ្ឋកិច្ចដឹកនាំ​ដោយរដ្ឋ​របស់ប្រទេសចិនគំរាមកំហែងដល់ផ្នែកសិកម្ម​របស់អាមេរិក ដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាខិតខំអភិវឌ្ឍយ៉ាងខ្លាំង។ នៅពេលយើងលឺថាប្រទេសចិនលួចបច្ចេកវិទ្យាដ៏​រសើបរបស់យើង យើងច្រើនតែគិតដល់​បច្ចេកវិទ្យា​យន្តហោះចម្បាំង ទូរស័ព្ទទំនើប និងគ្រឿងប្រដាប់ផ្នែកពេទ្យ​របស់យើង។ តែជនជាតិអាមេរិកត្រូវដឹងថា ប្រទេសចិនដៅលើកម្មសិទ្ធិបញ្ញា និងបច្ចេកវិទ្យា ដែលមានសារៈសំខាន់​ដល់កសិកម្ម​របស់យើងផងដែរ។

កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំ​មុន ឆ្មាំសន្តិសុខ​ម្នាក់​នៅតាមកសិដ្ឋាន​ក្នុងរដ្ឋ Iowa បានឃើញអ្វីមួយគួរអោយសង្ស័យ​នៅ​ក្នុងចំការ។ គាត់បានចេញមកសង្កេតមើល។ គាត់បានចាប់ជនជាតិចិនម្នាក់កំពុងតែជីកដី ដោយចង់លួចយកគ្រាប់ពោតដែលមានការបង្កាត់ហ្សែន ហើយដែលត្រូវបានផលិតបានបន្ទាប់ពីរយៈពេលរាប់ឆ្នាំ​នៃការស្រាវជ្រាវ និងអភិវឌ្ឍ។ នេះមិនមែនជារឿងដាច់ដោយឡែកនោះទេ។ ក្រោយមក បុគ្គល​នោះបានឆ្លើយសារភាពពីកំហុស​ក្នុងការលួចយកគ្រាប់ពោតនោះ។ ក្រោយមក បុគ្គល​នោះបានឆ្លើយសារភាពពីកំហុស​ក្នុងការលួចយកគ្រាប់ពោតក្រុមហ៊ុន Monsanto, Dupont Pioneer និង LG Seeds  ។

ជនជាតិចិនម្នាក់ទៀតបានលួចគ្រាប់ស្រូវដែលត្រូវបានកែហ្សែនចំនួនរាប់រយគ្រាប់ ដែលផលិតដោយក្រុមហ៊ុន គាត់ដែលគាត់ធ្វើការអោយ ឈ្មោះ Ventria Bioscience ។ គាត់បានទុកគ្រាប់ស្រូវទាំង​នោះនៅកន្លែងគាត់ស្នាក់នៅ។ បន្ទាប់មក គាត់បានអោយវាទៅតំណាង​នៃវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវដំណាំ​របស់ចិន នៅពេលគេមកកាន់ទីក្រុង​នោះ។ មន្រ្តីផ្នែកល្បាតព្រំដែន និងគយបានឆែកវ៉ាលី​របស់គេ មុនពេលគេឡើងយន្តហោះមកប្រទេសចិន ហើយបានរកឃើញ។

វាមានផងដែរ​នូវការលួចរបស់ចិន​លើបច្ចេកវិទ្យាឧស្សាហកម្ម និងមនុស្សយន្ត ដែលភាគច្រើន​សម្រាប់ប្រើ​នៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម។ ការធ្វើដូច្នេះធ្វើអោយសមត្ថភាពមានប្រៀបក្នុងការប្រកួតប្រជែងរបស់ក្រុមហ៊ុនយើងថយចុះ គឺសមត្ថភាពដែលក្រុមហ៊ុនអាមេរិកធ្វើអោយមានឡើងដោយស្មោះត្រង់ និងដោយចំណាយអស់យ៉ាងច្រើន។

តែ មិនមែនមានតែក្រុមហ៊ុនធំៗតែប៉ុណ្ណោះទេ ដែលទទួលរងការខូចខាត។ កសិករម្នាក់បាននិយាយថា “អ្វីដែលគ្មាននរណាម្នាក់ហាក់យល់បានគឺថា គេកំពុងលួចពីមនុស្សដូចជារូបខ្ញុំអញ្ចឹង។ ពួកគេលួចការស្រាវជ្រាវ ដែលកសិករបានបង់ថ្លៃ នៅពេលគេទិញគ្រាប់ពូជរបស់ក្រុមហ៊ុន Monsanto ។

ការលួចកម្មសិទ្ធិបញ្ញាមិនមែនគ្រាន់តែជាបញ្ហាមួយតែប៉ុណ្ណោះទេ។ អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយដែលបែបផែនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិនពឹងអាស្រ័យលើការគាំពារនិយម (Protectionism) ការរំលោភច្បាប់ និងការឧបត្ថម្ភធនពីរដ្ឋ។ ប្រទេសចិនមិនអោយក្រុមហ៊ុនអាមេរិក​នូវអ្វីដែលក្រុមហ៊ុនទាំងនោះចង់បានបំផុត នៅក្នុងទីផ្សារអន្តរជាតិទេ នោះគឺឱកាសប្រកួតប្រជែងដោយយុត្តិធម៌។

ក្រុមហ៊ុន​របស់យើងមិនខ្លាចការប្រកួតប្រជែងទេ។ តែដើម្បីប្រកួតប្រជែងអោយមានជោគជ័យ គេត្រូវការលក្ខណៈស្មើភាពគ្នា។ ការគាំពារនិយម​របស់ប្រទេសចិនបានធ្វើអោយប្រទេសចិនលំអៀងប្រឆាំងនឹងកសិករ និងក្រុមហ៊ុនកសិកម្ម​របស់យើង អស់រយៈកាលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។

ក្រុមហ៊ុននាំចេញរបស់អាមេរិកមិនមែនគ្រាន់តែជាអ្នករងគ្រោះដោយសារសេដ្ឋកិច្ចចិនដែលគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋតែប៉ុណ្ណោះទេ។ ប្រជាជនចិនគឺជាជនរងគ្រោះមួយទៀត។ សូមគិតទៅឆ្នាំ ២០០៨ នៅពេលដែលកុមារចិនរាប់ម៉ឺននាក់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ​ដោយសារទឹកដោះគោ និងម្សៅទឹកដោះគោមានជាតិពុល ហើយមានមួយចំនួនបានស្លាប់។ សូម្បីតែនៅពេលសព្វថ្ងៃ​នេះក៏​ដោយ ក៏​មានប្រជាជនចិនជាច្រើនធ្វើដំណើរទៅបរទេស ដើម្បីទិញម្សៅទឹកដោះគោ ហើយជនជាតិចិន​រស់នៅបរទេសបានចំណេញយ៉ាងច្រើន តាមរយៈការដឹកម្សៅទឹកដោះគោត្រឡប់ទៅប្រទេសខ្លួនវិញ។

កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំ​មុន ទស្សនាវដ្តី Time Magazine បានធ្វើការស៊ើអង្កេតទៅលើស៊ុតក្លែងក្លាយរបស់ចិន ហើយបានរកឃើញថា មានគ្រឿងផ្សំដែលធ្វើអោយឆ្ងាញ់ ។ សព្វថ្ងៃ​នេះ នៅប្រទេសចិន ផលិតផលអាហារក្លែងក្លាយ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំសំលាប់សត្វចង្រៃច្រើនជ្រុល និងកាកសំណល់ផ្ទះបាយដែលត្រូវបានកែច្នៃយកមកប្រើឡើងវិញ នៅតែជាបញ្ហានៅឡើយ។

ដូចការដែលប្រទេសចិនធានាពីការគោរពសិទ្ធិមនុស្សនៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ខ្លួនដែរ ប្រទេសចិនអួតអាងពីការមានច្បាប់ច្រើន ស្តីពីសុវត្ថិភាព​ចំណីអាហារ។ តែការពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់គឺខ្សោយ ឬក៏គ្មានតែម្តង។ ដូច​ដែលយើងច្រើនឃើញ​នៅក្នុងប្រទេសសង្គមនិយម ការមានជាទូទៅ​នូវអំពើពុករលួយ​នៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចដែលគ្រប់គ្រង​ដោយរដ្ឋ នៅប្រទេសចិន ច្រើនតែអនុញ្ញាតអោយការឆបោកបែប​នេះមិនត្រូវបានគេតាមរកមើល រាយការណ៍ ឬដាក់ទណ្ឌកម្មទេ។ សូម្បីតែនៅពេលគេរកឃើញក្តី ហើយអ្នកប្រព្រឹត្តបានទទួលទណ្ឌកម្មក្តី តែអ្វីដែលជំរុញទឹកចិត្តអោយគេធ្វើការបន្លំនោះនៅតែគ្មានការផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ ប្រជាជនចិនសមនឹងទទួលបាននូវអ្វីដែលល្អជាង​នេះ។

ដំណឹងល្អគឺថា ផលិតករអាមេរិក និងអ្នកប្រើប្រាស់ចិននឹងទទួលបានការជួយ។ លទ្ធផល​នៃកិច្ចចរចាពាណិជ្ជកម្មរបស់លោកប្រធានាធិបតី Trump ដែលកំពុងប្រព្រឹត្តទៅ នៅពេលនេះ នឹងផ្តល់ផលចំណេញ​សម្រាប់​ប្រជាជន​នៃប្រទេសទាំងពីរ។

លោកប្រធានាធិបតីប្រកាន់ជំហរតឹងលើការបញ្ឈប់ការលួចដោយដោយប្រទេសចិន​ លើកម្មសិទ្ធិបញ្ញា។ សម្រាប់ផលិតករកសិកម្ម​របស់យើង លោកប្រធានាធិបតីកំពុងទាមទារភាពស្មើភាពគ្នា ហើយចំណែកទីផ្សារធំជាង​នេះ សំរាប់កសិករអាមេរិក។

នេះជាដំណឹងល្អ។ តែទាក់ទងនឹងប្រទេសចិន ការបើកទីផ្សារសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនអាមេរិកមិនមែនជារឿងស្រួលទេ។ វាជាបេសកកម្មស្នូលមួយ​របស់ក្រសួងការបរទេសសហរដ្ឋអាមេរិក នៅពេលនេះ និងតាំងពីជាង ២០០ ឆ្នាំមក។ អ្នកដឹងថា ជនជាតិអាមេរិកជាច្រើនមើលមកក្រសួងការបរទេសអាមេរិក ហើយឆ្ងល់ថា តើក្រសួងនេះ​ធ្វើអ្វីខ្លះ​សម្រាប់ពួកគេ។ រឿង​មួយគឺថា យើងមានមន្រ្តីសេដ្ឋកិច្ចចំនួន ១៧០០ នាក់ ដែលធ្វើការនៅទូទាំងសាកលលោក។ មួយផ្នែកធំ​នៃការងាររបស់គេតាងនាមអោយគ្រួសារនានា​នៅរដ្ឋ Iowa ឬ Kansas ឬរដ្ឋដទៃទៀតគឺដើម្បីបង្កើតឱកាសសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនអាមេរិកលក់ផលិតផលអាមេរិក​នៅបរទេស។ ទាក់ទងនឹងពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ ខ្ញុំគិតថា សិល្បៈ​នៃការងារការទូតដើរទន្ទឹមគ្នា​នឹងសិល្បៈ​នៃការធ្វើជំនួញ។

មកដល់នេះ ខ្ញុំចង់និយាយវាងបន្តិច។ ការទូតផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចគ្រាន់តែជាផ្នែកមួយ​នៃបេសកកម្មជាច្រើន​របស់ក្រសួងការបរទេសអាមេរិក។ បើអ្នកជាជនជាតិអាមេរិកមានវ័យក្មេង ហើយចង់ចាប់អាជីពល្អ ដែលត្រូវនឹងសមត្ថភាព​របស់អ្នក សូមពិចារណាដាក់ពាក្យចូលធ្វើការ​នៅក្នុងក្រសួងការបរទេសអាមេរិក។ យើងមានឱកាសធ្វើជាតំណាងអោយទង់ជាតិអាមេរិក នៅក្នុងគ្រប់រឿង​ទាំងអស់ រាប់ពីការប្រឆាំងភេរវកម្ម ដល់ការធានាសន្តិសុខស្បៀង ដល់ការ​ប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស។

សហការីរបស់យើងមានមោទនភាពចំពោះអ្នកស្នេហាជាតិ។ គេមានភាពវៃឆ្លាត។ បេសកកម្មជំរុញពួកគេ។ ក្រសួងការបរទេសអាមេរិកបានចំណាយថាមពល និងលុយយ៉ាងច្រើន ក្នុងពេលរាប់ឆ្នាំកន្លងមក ដើម្បីធ្វើយ៉ាងអោយយើងមានភាពចម្រុះសមស្របផ្នែកជាតិសាសន៍ ភេទ។ល។ ទាំងអស់​នេះ​មានសារៈសំខាន់ ហើយនៅមានការងារ​ច្រើនទៀត ដែលត្រូវធ្វើ។

យើងត្រូវការភាពចម្រុះទាក់ទងនឹងភូមិសាស្រ្តផងដែរ។ យើងដឹងថា មានអ្នករដ្ឋការសាធារណៈច្រើនដែលមានទេពកោសល្យ នៅរដ្ឋ Iowa នៅសាកលវិទ្យាល័យ Iowa នៅ Northern Iowa និង​នៅ Drake នៅពេលអនាគត។ ​ខ្ញុំចង់បានពួកគេទាំងអស់។

បេសកកម្ម​របស់យើ់ងគឺធ្វើជាតំណាងអោយប្រជាជនអាមេរិក នៅគ្រប់កន្លែងទាំងអស់ ក្នុងពិភពលោក ដូច្នេះ​សមាសភាព​នៃកំលាំងការងាររបស់យើងគួរតែឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ​ពីជនជាតិអាមេរិករាប់រយលាននាក់ ដែលរស់នៅក្រៅ Boston ដល់របៀងទីក្រុង Washington ។ បើអ្នកចង់អោយប្រទេសអាមេរិកមានសុវត្ថិភាព និងខ្លាំងដដែល ហើយជំរុញគុណតំលៃ​អាមេរិក យើងមានឱកាសដ៏ល្អសម្រាប់អ្នក។ យើងពិតជាអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរពិភពលោក។

ខ្ញុំមានការផ្សាយតាមទូរទស្សន៍សម្រាប់ក្រសួងការបរទេស….ខ្ញុំត្រូវការអ្នកហាត់ការថែមទៀត​និងការដាក់ពាក្យធ្វើការពេញម៉ោង ពីរដ្ឋ Iowa ។ នៅក្រោមប្រធានាធិបតី Trump អ្នកការទូតរបស់យើងមានការរវល់ខ្លាំង​ក្នុងការ​បើកទីផ្សារ​នៅជុំវិញពិភពលោក សម្រាប់ទំនិញកសិកម្មអាមេរិកគ្រប់ប្រភេទ។

រួមជាមួយនឹងសហការីរបស់យើងមកពីក្រសួងកសិកម្ម តំណាងពាណិជ្ជកម្មសហរដ្ឋអាមេរិក និងក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម រដ្ឋបាលលោក Trump បានបើកផ្លូវមួយ​សម្រាប់ផ្នែកកសិដ្ឋានទឹកដោះគោ និងមាន់ទារ​ដល់ប្រទេសកាណាដា សាច់ចៀម និងពពែទៅដល់ប្រទេសជប៉ុន សាច់គោ​និងសាច់ជ្រូកដល់ប្រទេសអាហ្សង់ទីន សាច់មាន់ទាដល់ប្រទេសឥណ្ឌា សាច់ចៀមដល់ប្រទេស El Salvador សាច់គោនិងមាន់ទាដល់ប្រទេសម៉ារ៉ុក ស៊ុតដល់ប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ទឹកដោះគោ​ដល់ប្រទេសតួគី និងដល់ប្រទេសច្រើនទៀត។ យើងសង្ឃឹមថា នៅក្នុងពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ​នេះ សហភាពអឺរ៉ុបនឹងបន្ថយរបាំងពាណិជ្ជកម្មរបស់ខ្លួន ហើយអនុញ្ញាតអោយទំនិញអាមេរិកចូលទៅបានកាន់តែច្រើន។

ទាក់ទងនឹងប្រទេសចិន លទ្ធភាពថ្មីៗផ្នែកទីផ្សារនៅក្រោមលោកប្រធានាធិបតី Trump ផ្តល់ផលចំណេញដល់ក្រុមហ៊ុននាំចេញអាមេរិកផង អតិថិជនចិនផង។ យើងមានអ្វីៗ​ច្រើន​ដែលប្រទសចិនចង់ទិញ។ ជារៀងមក ប្រទេសចិនទិញសណ្តែកសៀងរបស់យើងច្រើនជាងគេ។ នៅឆ្នាំ ២០១៧ ចិនជាប់លេខ១​ក្នុងការទិញឈើពីយើង លេខ ២ ក្នុងការទិញកប្បាស លេខ ៣ ក្នុងការទិញផលិតផលទឹកដោះគោ និងស្ថិតនៅក្នុងចំណោម​៥ ប្រទេសលើ​គេ​ក្នុងការទិញផលិតផលកសិកម្មដទៃទៀត​របស់យើង។ ក្រុមហ៊ុនចិនមួយបានទិញក្រុមហ៊ុនកែច្នៃសាច់របស់អាមេរិក ដែលជាក្រុមហ៊ុនផលិតសាច់ជ្រូកធំជាងគេ ក្នុងពិភពលោក នៅឆ្នាំ ២០១៣។ ពិតណាស់ ប្រជាជនចិនមានទំនុកចិត្តយ៉ាងខ្ពស់លើស្បៀងអាហាររបស់អាមេរិក។ ក្នុងពេលដែលប្រទេសចិនបើកទីផ្សាររបស់ខ្លួន​ដល់ផលិតផលអាមេរិកច្រើនឡើង ប្រជាជនចិន​នឹងរស់នៅដោយមានទំនុកចិត្តកាន់តែច្រើន លើការផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារសម្រាប់គេ។

ដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយពីដើមមក ទីផ្សារបើកចំហរបស់យើងរក្សាគុណភាព ហើយរក្សាលទ្ធភាព​សម្រាប់ធ្វើការការដាក់បញ្ជូលបច្ចេកទេសថ្មីៗ ដោយគ្មានការជ្រៀតជ្រែកធ្វើអោយលំបាកពីរដ្ឋាភិបាលទេ។ ប្រទេសចិនគួរតែដើរតាមគោលការណ៍​ដូចគ្នា​ទាំង​នេះ ពិសេសដោយមេដឹកនាំ​របស់ខ្លួនដឹងថា វាជាវិធីដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ដើរតាម។

ជំហានមហាលោតផ្លោះរបស់ម៉ៅ សេទុងដាក់វិស័យកសិកម្មជាសមូហភាព។ លទ្ធផលគឺភាពអត់ឃ្លានជាសមូហភាព។ រហូតមកទល់នឹងទសវត្សឆ្នាំ ១៩៧០ នៅពេលកសិករដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកខ្លាំងពេក បានចាប់ផ្តើមលែងដើរតាមផលិតកម្មបែបសមូហភាព នៅក្នុងការប្រឹងប្រែងចុងក្រោយដើម្បីផលិតស្បៀងអោយបានគ្រប់គ្រាន់​ដើម្បីរស់។

នៅទីបំផុត លោក តេង សៅពេញបានបន្ធូរការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋ ទៅលើផលិតកម្មកសិកម្ម ហើយបានបំបាត់ចោល​នូវប្រព័ន្ធធ្វើរួម​ដ៏មហន្តរាយ។ កំណែទំរង់ជាគន្លឹះ​នេះ រួមជាមួយនឹងការបន្ថយពន្ធ និងការបង្កើតតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស បានធ្វើអោយសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិនងើបឡើងវិញ។

តែប្រទេសចិន​នៅតែមិនអោយកសិករមានកម្មសិទ្ធិលើដីធ្លី ហើយគណបក្សកុំម្មុយនីស្តនៅតែគ្រប់គ្រងណែន​លើជីវិតរបស់កសិករ។ នៅក្រោមគោលនយោបាយចុះបញ្ជីស្នាក់នៅ គណបក្សកំណត់ពីកន្លែងដែលគេត្រូវទៅរកការព្យាបាល ឬកន្លែងដែលក្មេងត្រូវទៅរៀន។ នេះជាការដាក់កំរិតព្រំដែនលើឱកាសរបស់គេក្នុងការមានជីវិតដ៏​ប្រសើរមួយ។ ក្នុងករណីជាច្រើន កសិករចិន​នៅតែជាពលរដ្ឋថ្នាក់លេខ ២ ដដែល។

ចូរគិតមើលទៅមើល៍ ថាជីវិតរស់នៅរបស់ប្រជាជនចិនសាមញ្ញបានប្រសើរប៉ុនណា នៅពេលនេះ បើសិនជាទីក្រុងប៉េកាំងអនុវត្តនយោបាយកម្មសិទ្ធិឯកជនទាំងស្រុង និងធ្វើកំណែទម្រុងទីផ្សារសេរីនៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម និងឧស្សាហកម្មដទៃទៀត ដូចជាហិរញ្ញវត្ថុ និងថាមពល។

មុនពេលខ្ញុំបញ្ចប់ ខ្ញុំសូមផ្តល់ចំណុចចុងក្រោយមួយ ស្តីពីសារសំខាន់​នៃការក្សាអោយវិស័យកសិកម្មរបស់អាមេរិកមានវិបុលភាព។ ភាពសម្បូរបែប​របស់យើងគឺល្អសម្រាប់ពិភពលោក។ យើងត្រូវតែផ្តល់កេរ្តិ៍ដំណែល​នេះ។ ក្តីសង្ឃឹមនៃដីដ៏សំបូរជីជាតិដែលលាតសន្ធឹងដាច់កន្ទុយភ្នែក និងជីវិតល្អប្រសើរមួយ ធ្វើអោយមនុស្សជាច្រើនមកតាំងទីលំនៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង។

នៅក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី១ បុរសជនជាតiដើមម្នាក់នៅរដ្ឋ Iowa ដែលមានឈ្មោះថា Herbert Hoover បានជួយតម្រែតម្រង់កិច្ចខិតខំ​របស់យើងនៅក្នុងការចិញ្ចឹមជនជាតិអឺរ៉ុបរាប់លាននាក់ ដែលជាគំរោងមួយពឹងផ្អែកយ៉ាងច្រើនលើស្ប់ៀងអាហាររបស់អាមេរិក។ នៅក្នុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំ បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ មក ផលិតផលកសិកម្មអាមេរិកជាថ្មីម្តងទៀត បានជួយចិញ្ចឹមទ្វីបមួយ​ដែលដាច់ដោចដោយសារសង្គ្រាម និងការគម្រាមកំហែង​នៃគ្រោះទុរ្ភិក្ស។ កម្មវិធីជាច្រើន​របស់យើងដែលផ្តល់ស្បៀងដល់អ្នកខ្សត់ខ្សោយបំផុត កាន់តែរីកធំ​នៅក្នុងរយៈកាលក្រោយសង្គ្រាម។

សព្វថ្ងៃនេះ យើងគឺជាអ្នកនាំចេញលេខ ១ ក្នុងពិភពលោក​នៃស្បៀងអាហារ និងផលិតផលកសិកម្ម។ យើងមានភាពសប្បុរសច្រើន។ ទីភ្នាក់ងារសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍអន្តរជាតិ (USAID) បានទិញស្បៀងអាហារចំនួន ១,៤ លានតោនពីកសិករអាមេរិក នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ដើម្បីយកទៅផ្តល់អោយមនុស្សចំនួន ៧០លាននាក់ នៅតាមប្រទេសចំនួន ៥៣។ ក្នុងពេល ២ ឆ្នាំកន្លងទៅ​នេះ ប្រជាជនអាមេរិកបានផ្តល់ជំនួយស្បៀងគិតជាប្រាក់ចំនួនជិត ៨ ពាន់លានដុល្លា ដែលភាគច្រើននៃស្បៀងទាំង​នោះត្រូវបានផ្តល់ទៅអោយប្រទេស ដូចជាប្រទេសស៊ីរី សូម៉ាលី និងយ៉េម៉ែន។ យើងនៅក្រសួងការបរទេស ភ្ជាប់អ្នកដឹកនាំជំនួញជាស្រ្តីអាមេរិកនៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម ជាមួយសមភាគី​របស់គេ នៅឯបរទេស។ រដ្ឋបាលលោក Trump រក្សាធ្វើអោយប្រទេសអាមេរិកនៅតែជាអ្នកឈានមុខគេ​ក្នុងពិភពលោក ផ្នែកសន្តិសុខស្បៀង។

តែអ្វីដែលល្អនៃកសិកម្មអាមេរិក​សម្រាប់ពិភពលោក មិនមែនមានដោយសារកម្មវិធីណាមួយរបស់រដ្ឋាភិបាលទេ។ វាគឺជាការងាររបស់ជ័យលាភីរង្វាន់ណូបែបម្នាក់ ឈ្មោះ Norman Borlaug ដែលជាអ្នកបង្កើតអង្គការ​ World Food Prize ។ ក្នុងមួយជីវិតរបស់លោក លោកបានធ្វើការដើម្បីអោយមនុស្សនៅក្នុងពិភពលោកចាកផុតពីទុរ្ភិក្ស និងកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ។ ដោយបង្កាត់គ្រាប់ពូជស្រូវសាឡីថ្មីដែលផ្តល់ទិន្នផលដែលយើងមិនបានគិតដល់ ក្នុងពេលកន្លងមក គេបានប៉ាន់ប្រមាណមកថា លោក Borlaug បានជួយសង្រ្គោះជីវិតមនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់។ ការកើនឡើងយ៉ាងច្រើន​នៃទិន្នផលកសិកម្មដោយសារលោក ត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាបដិវត្តន៍​បៃតង។ លោកគឺអ្នកបង្ករបង្កើតថ្មីជាជនជាតិអាមេរិកម្នាក់ដែលបានធ្វើអោយមានរឿង​នេះឡើង។ វាជាការចាំបាច់ណាស់ដែលអណ្តាតភ្លើង​នៃការបង្ករ​បង្កើតថ្មីរបស់យើងអាចឆេះជាបន្ត រាប់ឆ្នាំ​ទៅមុខទៀត។ សម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា យើងត្រូវតែធ្វើយ៉ាងណាអោយ​​មនុស្សរបស់យើងមានវិបុលភាព។

ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំបានជួបជាមួយយុវជនខ្លះ នៅក្នុងពិធី​កសិករអនាគត​នៃប្រទេសអាមេរិក ដែលជាក្រុមគួរអោយចាប់អារម្មណ៍។ ចំណេះដឹងជាក់ស្តែងរបស់គេស្តីពីកសិកម្មមានច្រើន ហើយទឹកចិត្តរបស់គេក្នុងការផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ និងប្រទេសរបស់គេគួរអោយចង់យកគំរូតាម។ កសិដ្ឋានគ្រួសារ​ដូចគ្នា​នេះ នៅ Winfield នៃរដ្ឋ Kansas ជាទីដែលខ្ញុំបានចំណាយពេលច្រើន នៅរដូវក្តៅ នៅពេលខ្ញុំធំឡើង​ ពេលនេះគឺជាទីដែលគ្រួសារខ្ញុំកំណត់យកជាទីដៅ​សម្រាប់វិស្សមកាល។

សញ្ញាដែលសរសេរថា “កសិដ្ឋានប្រចាំសតវត្ស Kansas” ត្រូវបានគេដាក់បង្ហាញដោយមោទនភាព មិនឆ្ងាយពីមុខកន្លែងស្នាក់នៅរបស់យើងទេ។ តាមរយៈការមកស្នាក់នៅម្តងម្កាល​នៅកសិដ្ឋាន ខ្ញុំយល់ពីការងារដ៏លំបាក និងយូររបស់មនុស្សនៅក្នុងក្រុមកសិករអនាគត​នៃប្រទេសអាមេរិក ហើយខ្ញុំមានមោទនភាព​ចំពោះពួកគេ។ កាលពីរាប់ឆ្នាំមុន សាច់ញ្ញាតខ្ញុំ និងមនុស្សល្អខ្លះ នៅការិយាល័យកសិដ្ឋាន Kansas បានបង្រៀនខ្ញុំពីគុណធម៌​នៃការរស់នៅតាមកសិដ្ឋាន។ ខ្ញុំដឹងថា សមាជិក​នៃក្រុមកសិករអនាគត​នៃប្រទេសអាមេរិកកំពុងតែរៀនគុណធម៌​ដូចគ្នា​នេះ នៅពេលនេះ។ គេប្រហែលមិនដឹងខ្លួនទេ តែខ្ញុំដឹង។ ជីវិត​នៅតាមកសិដ្ឋានគឺជាអ្វីដែលល្អបំផុត នៅប្រទេសអាមេរិក។ រដ្ឋបាលលោក Trump មានការប្តេជ្ញាក្នុងការធ្វើអោយអ្នកទាំងនោះអាចធ្វើអោយកូនៗ​របស់គេបន្តជីវិតរស់នៅដ៏ប្រសើររបស់គេ​នេះ។

សូមអោយព្រះជួយពួកគេ។

សូមអោយព្រះជួយកសិកម្ម​ទៅអនាគត​របស់គេ។

សូមអោយព្រះជួយរដ្ឋ Iowa។

សូមអោយព្រះជួយសហរដ្ឋអាមេរិក។