របាយការណ៍ស្ដីពីការជួញដូរមនុស្ស ឆ្នាំ​២០០៨ – ប្រទេសកម្ពុជា (លំដាប់ទី ២)

កម្ពុជា​គឺជា​ប្រទេស​ប្រភព និង​ជា​ប្រទេស​គោលដៅ​សំរាប់​ជន​រងគ្រោះ​ដោយ​ការ​ជួញ​ដូរ ។ ស្ដ្រី​និង កុមារ​ត្រូវ​បាន​គេ​ជួញ​ដូរ ទៅ​ប្រទេស​ថៃ​និងប្រទេស​ម៉ា​ឡេ​ស៊ី ដើម្បី​ការ​កេង​ប្រវ័ញ្ច​ផ្លូវ​ភេទ។ ចំណែក​បុរស កម្ពុជា​ខ្លះ ដែល​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក​ដោយ​ចិត្ដ​ឯង​ទៅ​ប្រទេស​ថៃ ដើម្បី​ស្វែង​រក​ការ​ងារ​ធ្វើ បាន​ធ្លាក់​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព ត្រូវ​បាន​គេបង្ខំ​អោយ​ធ្វើ​ពល​កម្មធ្ងន់​ធ្ងរ​ក្នុង​ទូក​នេ​សាទ សំណង់ និងកសិ​ឧស្សា​ហកម្ម ។ ស្ដ្រី និង​កុមារ​កម្ពុជា ត្រូវ​បាន​ជួញ​ដូរ​ទៅ​ប្រទេស​ថៃ អោយ​ធ្វើ​ការ​ងារ​ក្រោម​ការ​កេង​ប្រវ័ញ្ច​នៅ​តាម​ផ្ទះ ហើយ​មាន​ខ្លះ​អាច​ត្រូវ​បាន​គេ​បង្ខំ​អោយ​បំរើ​ក្នុង​សេវា​ពេស្យា​ចារ ។ បុរស​កម្ពុជា​ដែល​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក​ស្វែង​រកការ​ងារ​ខ្លះ និង​ដែល បាន​ត្រឡប់​មកពី​ប្រទេស​ឥណ្ឌា កូរេ​ខាង​ត្បូង និង​ម៉ាឡេ​ស៊ី បាន​រៀប​រាប់​ពីការ​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេចាប់​បង្ខំ​អោយ​ធ្វើ​ពល​កម្ម​ជា​ទំងន់ និងការ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ទៅ​ក្នុង​ទាស​ភាព​បំណុល (Debt bondage) ។ កុមារ​ត្រូវ​បាន​គេជួញ​ដូរ​ទៅ​ប្រទេស​ថៃ និងវៀត​ណាម អោយ​ដើរ​សុំទាន និង​ដើរ​លក់​ស្ករ​គ្រាប់ លក់​ផ្កា ឬខាត់​ស្បែង​ជើង​អោយ​គេ ។ នារីខ្មែរ​ខ្លះ​ដែល​បាន​ធ្វើ​អន្ដោ​ប្រវេសន៍​ទៅ​កោះ​តៃវ៉ាន់ ដោយ​សារ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​តាម​រយៈ​ក្រុមហ៊ុន​រៀប​ចំ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​ជា​អន្ដរ​ជាតិ នៅទី​បំផុត ត្រូវ​បាន​គេជួញ​ដូរ​អោយ​ធ្វើ​ជា​ស្រី​ពេស្យា ។ ការ​ជួញ​ដូរ​ផ្លូវ​ភេទ​លើ​កុមារ​និង​នារី រួម​ទាំង​ជន​ជាតិ​វៀត​ណាម​ផង កើត​មាន​ក្នុង​រង្វង់ព្រំដែ​នប្រទេស​កម្ពុជា​ផង​ដែរ ពីតំបន់​ជន​បទ​មក​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ សៀម​រាប និង​ក្រុង​ព្រះ​សីហនុ ។ កម្ពុជា​គឺជា​ប្រទេស​គោល​ដៅ សំរាប់​ការ​ជួញ​ដូរ​កុមា​រី​វៀត​ណាម អោយ​បំរើ​ពេស្យា​ចារ ។ កម្ពុជាគឺ​ជា​ប្រទេស​គោល​ដៅ​ផង​ដែរ សំរាប់​ទេសចរ​ផ្លូវ​ភេទបរទេស ដែល​ចង់​រួម​ភេទ​ជា​មួយ​កុមារ ដោយ​មាន​បុរស​ជន​ជាតិ​អាស៊ី​កាន់​តែ​ច្រើន​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​កាន់​ប្រទេស​កម្ពុជា ដើម្បី​រួម​ភេទ​ជាមួយ​កុមា​រីព្រហ្ម​ចារីដែល​មិន​ទាន់​គ្រប់​អាយុ ។

រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​មិន​គោរព​បាន​ពេញលេញ​តាម​បទដ្ឋាន​អប្បបរិមា សំរាប់​ការ​បំបាត់​ការ​ជួញ​ដូរ​ទេ ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក្ដី ក៏​រដ្ឋាភិបាល​កំពុង​តែ​ខិតខំ​ច្រើន​គួរ​អោយ​កត់​សំគាល់ ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​​នឹង​ការ​ជួញ​​ដូរ​នេះ ។ ពេល​នេះ ប្រទេស​កម្ពុជា​ត្រូវ​បាន​ដាក់​ចូល​ក្នុង​លំដាប់​ទី ២ ជា​លើក​ដំបូង គិត​ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ ២០០៤ មក​ដោយ​សារ​រដ្ឋា​ភិបាល​បាន​បង្កើន​ការ​ចូល​រួម​ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ក្នុង​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​នេះ ។ រដ្ឋា​ភិបា​លបា​នបង្កើ​តក្រុម​ការ​ងារ​ពិសេស​ថ្នាក់​ជាតិ​ប្រឆាំង​ការ​ជួញ​ដូរ ដើម្បី​កែ​លំអ​ការ​ឆ្លើយ​តប​ជា​អន្ដរ​ទីភ្នាក់​ងារ​ទៅនឹ​ងការ​ជួញ​ដូរ​ម​នុស្ស និង​កែ​លំអ​ការ​សំរប​សំរួល​ជា​មួយ​សង្គម​ស៊ីវិល បង្កើន​​សកម្ម​ភាព​អនុវត្ដច្បាប់​ប្រឆាំង​នឹង​ជន​ធ្វើ​ការ​ជួញ​ដូរ និង​មន្ដ្រី​ឃុប​ឃិត ហើយ​និង​ធ្វើ​សកម្ម​ភាព​ការ​ពារ ។ ក្នុង​ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៨ ច្បាប់​ថ្មី​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា ស្ដី​ពីការ​បង្ក្រាប​ការ​ជួញដូរ​មនុស្ស និង​អាជី​វកម្ម​កេង​​ប្រវ័ញ្ច​ផ្លូវ​ភេទ ត្រូវបាន​ប្រកាស​អោយ​ប្រើ និងចូល​ជា​ធរមាន​ភ្លាមៗ ។ ច្បាប់​នេះ​ផ្ដល់​អោយ​សមត្ថ​កិច្ច​នូវអំណាច​ធ្វើ​ការ ស៊ើប​អង្កេត​គ្រប់​ទំរង់​ទាំង​អស់​នៃការ​ជួញ​ដូរ ហើយ​ជា​មធ្យោ​បាន​ខ្លាំង​មួ​យក្នុង​ការ​ខិត​ខំដើម្បី​នាំ​យក​មក​កាត់ ទោស និង​ដាក់​ទោស​អោយ​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ដ​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។ មន្ដ្រី​រដ្ឋា​ភិបាល​ជា​ន់ខ្ពស់​បាន ប្រកាស​ជាសា​ធារណៈ​នូវ​គោល​នយោបាយ “គ្មាន​ការ​អត់​ឱន” ចំពោះ​មន្ដ្រី​ដែល​ទទួល​ផល​ប្រយោជន៍ ឬឃុប ឃិត​ក្នុង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។

អនុសាសន៍​សំរាប់​ប្រទេស​កម្ពុជាៈ បន្ដ​អនុវត្ដ​ច្បាប់​គ្រប់​ជ្រុងជ្រោយ ប្រឆាំង​នឹងការ​ជួញ​ដូរម​នុស្ស បង្រៀន មន្ដ្រី​អនុវត្ដច្បាប់ និង​មន្ដ្រី​រដ្ឋា​ភិបាល​ស្ដីពី​ច្បាប់​ថ្មី បង្កើន​អោយ​បាន​ច្រើន​នូវការ​នាំខ្លួន​មក​កាត់​ទោស​ ដាក់​ទោស​និងទ​ណ្ទកម្ម​ដល់​ជន​ប្រព្រឹត្ដការ​ជួញ​ដូរ ពិសេស​នៅ​តាម​តំបន់​ក្រៅ​រដ្ឋ​ធានី ប្រឹង​ប្រែង​ច្រើន​ថែម​ទៀត ក្នុង​ការ​នាំ​យក​មកកាត់​ទោស ដាក់​ទោស និងដាក់​ទណ្ឌ​កម្ម​ព្រហ្មទ​ណ្ឌ​លើ​មន្ដ្រី​ពាក់​ព័ន្ធ​ក្នុង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ដាក់​អោយ​ទីភ្នាក់​ងារ​ជ្រើស​រើស​កម្មករ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​តាម​បទ​ព្រហ្ម​ទណ្ឌ ក្នុង​ការ​ជ្រើស​រើស​កម្មករ​ដោយ​បោក​បញ្ឆោត បន្ដ​លើក​កំពស់​កិច្ច​សហ​ប្រតិ​បត្ដិ​ការ​អន្ដរទី​ភ្នាក់​ងារ និង​កិច្ច​សហ​ការ​ជា​មួយ​សង្គម​ស៊ីវិល បង្កើត​សូច​នាករ​ច្បាស់​​លាស់​សំរាប់​ក្រុម​ការ​ងារ​ថ្នាក់​ខេត្ដ នៅ​ក្រោម​ក្រុម​ការ​ងារ​ពិសេស​ថ្នាក់​ជាតិ និង​បង្កើន​ការ​ខិត​ខំដើម្បី​នាំ​យក​មក​កាត់​ទោស​អ្នក​ទេសចរ​ផ្លូវ​ភេទ និង​អ្នក​ដែល​បាន​ជួយ​សំរួល​ដល់​ការ​ធ្វើ​អាជីវ​កម្ម​ផ្លូវ​ភេទ លើ​កុមារ ។

ការនាំខ្លួនយកមកកាត់ទោស

រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បន្ដ​អនុវត្ដ​ច្បាប់​ប្រឆាំង​ការ​ជួញដូរ​មនុស្ស​របស់​ខ្លួន ក្នុង​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​នេះ ។ ក្នុង​ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៨ ច្បាប់​ថ្មី​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ស្ដីពី​ការ​បង្ក្រាប​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស និង​ការ​ធ្វើ​អាជីវ​កម្ម​កេង ប្រវ័ញ្ច​ផ្លូវ​ភេទ ត្រូវ​បាន​ប្រកាស ​និងបាន​ចូលជា​ធរ​មាន ។ ច្បាប់​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​គ្រប់​ជ្រុង​ជ្រោយ​នេះ ដាក់ ទោស​ព្រហ្ម​ទណ្ឌ​ដល់​គ្រប់​ទំរង់​ទាំង​អស់​នៃការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស រួម​ទាំង​ទាស​ភាព​បំណុល ចែង​ពី​ការ​ដាក់​ទោស ចំពោះ​បទ​ល្មើស ដែល​មាន​ភាព​ម៉ឺង​ម៉ាត់​គ្រប់​គ្រាន់ និង​ស្រប​តាម​ទោស​សំរាប់​បទ​ឧក្រិដ្ឋ​ធ្ងន់​ធ្ងរដទៃ​ទៀត ដូច ជា​ការ​រំលោភ​សេព​សន្ទវៈ ។ ដោយ​សារ​កង្វះ​ខាត​ធន​ធាន រដ្ឋា​ភិបាល​មិន​បាន​ផ្ដល់​ស្ថិតិ​ដែល​គួរ​អោយ​យក​ជា ការ​បាន​ស្ដីពី​ការ​នាំខ្លួន​យក​មក​កាត់​ទោស ។ ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ​បាន​រាយ​ការណ៍​ពីការ​ទទួល​បាន​ពាក្យ​បណ្ដឹង ទាក់​ទងនឹង​ករណី​ជួញ​ដូរ​មនុស្សចំ​នួន ៥៣ ករណី ពីខែ​មេសា ឆ្នាំ ២០០៧ ដល់​ខែ​មិនា ឆ្នាំ ២០០៨ ។ ៣៥ ករណីជា​ករណី​ជួញ​ដូរ​ផ្លូវ​ភេទ ដោយ​មាន​ជន​រង​គ្រោះ​ចំនួន ៦០ នាក់ និង ១១ ករណី​ជា​ករណី​ជួញ​ដូរ​ដើម្បី បង្ខំ​អោយ​ធ្វើ​ពល​កម្ម ដោយ​មាន​ជន​រងគ្រោះ​ចំនួន ១០៦ នាក់ ។ នគរ​បាល​កម្ពុជា​បាន​ចាត់​ការ​លើ​ករណី​ចំនួន ៤៣ ។ ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ​បាន​រាយ​ការណ៍ថា ជន​ប្រព្រឹត្ដ​ការ​ជួញ​ដូរ​ចំនួន ៦៥ នាក់​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន ក្នុង​រយៈ ពេល​នៃរបាយ​ការណ៍​នេះ ។ តុលា​ការ​ក្រុង​ភ្នំពេញ​បាន​ធ្វើ​ការ​ជំនុំ​ជំរះ​ទោស​ជន​ប្រព្រឹត្ដការ​ជួញ​ដូរ​ចំនួន ៥២ នាក់ ។ នាយក​ដ្ឋាន​នគរបាល​ប្រឆាំង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស និង​ការ​ពារ​អនីតិ​ជន​របស់​ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ​បាន​រាយ ការណ៍​ករណី​ចំនួន ៥២ ដែល​មាន​ការ​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹងជន​ប្រព្រឹត្ដ​ការជួញ​ដូរ​មនុស្ស​ចំនួន ៦៥ នាក់ ដែល​នាំ​ដល់ ការ​ដាក់​ទោស​ចំនួន ៨ ករណី ។ អង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋាភិ​បាល​បាន​រាយ​ការណ៍​ពីករណី​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស​ដើម្បី​បង្ខំ អោយ​ធ្វើ​ពល​កម្ម​ចំនួន ១៩ ករណី ដែល​ពាក់​ព័ន្ធនឹង​អ្នក​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក​ស្រ​បច្បាប់ ដែល​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​ស្ថាន ភាព​ទាស​ភាព​ដោយ​ការ​បង្ខំ នៅ​ប្រទេស​ម៉ា​ឡេ​ស៊ី តែ​ក្រុម​ហ៊ុន​ជ្រើស​រើស​កម្មករ​​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា តាម ធម្មតា បង់​លុយ​សង ហើយ​មិន​ត្រូវ​បាន​កាត់​ទោស​ចំពោះ​បទ​ល្មើស​ព្រហ្ម​ទណ្ឌ​ទេ ។ គេមិន​​ឃើញ​មាន​​ភ្នាក់​ងារ​ជ្រើស​រើស​មនុស្ស​ធ្វើ​ការ​ត្រូវ​បាន​ដាក់​អោយ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ចំពោះ​ការ​ជួញ​ដូរ​អ្នក​ធ្វើ​ការ​អន្ដោ​ប្រវេសន៍ ឬ ត្រូវ​បាន​កាត់​ទោស​ទេ ។ នៅ​ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៨ លោក​នាយ​ករដ្ឋ​មន្ដ្រី ហ៊ុន សែន បាន​បញ្ជា​អោយ​​ក្រសួង​ពាណិជ្ជ​កម្មលុប​អាជ្ញា​ប័ណ្ណ​រក​ស៊ី​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​ទទួល​រៀប​ចំ​អាពាហ៍​ពិពាហ៍ ហើយ​បាន​ហៅ​ការ​រក​ស៊ី​បែប​នេះ​ថា​ជា​ទំរង់​មួយ​នៃ​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។

អំពើ​ពុករលួយ​មាន​ជា​ទូទៅ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា ហើយ​ជា​ទូទៅ គេ​ជឿ​ថា បុគ្គល​ខ្លះ រួម​ទាំង​មន្ដ្រី​ប៉ូ លីស និង​មន្ដ្រី​តុលា​ការ​ផង មាន​ការ​ពាក់​ព័ន្ធ​ក្នុង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។ ក្នុង​កាយ​វិការ​ដ៏​សំខាន់​មួយ ដែល​ជា សញ្ញា​ប្រាប់​អោយ​ដឹង​ថា មន្ដ្រី​រដ្ឋាភិបាល​ជាន់​ខ្ពស់​នឹង​មិន​អត់ឱន​អោយ​អំពើ​ពុក​រលួយ​ទេនោះ ការ​ស៊ើប​អង្កេត ករណី​ផ្ទះ​បន​ឆាយ​ហួរ ២ បាន​នាំដល់​ការ​ដក​តំណែង​ប្រធាន​សា​លា​ឧទ្ធរណ៍ ចំពោះ​អំពើ​ពុក​រលួយ​ទាក់​ទង​នឹង ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។ ការ​ស៊ើប​អង្កេត​ដូចគ្នា​នេះ​នាំអោយ​ចៅ​ក្រម​បីនាក់​និងព្រះ​រាជ​អាជ្ញា​រងម្នាក់​ទៀត​នៃ សាលា​ឧទ្ធរណ៍ទទួល​លិខិត​ព្រមា​នជា​ផ្លូវការ ។ ប្រធាន​នាយ​ក​ដ្ឋាន​នគរបាល​ប្រឆាំ​ងការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស និង ការ​ពារ​អនីតិ​ជន​របស់​ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃបាន​ផ្ទេរ​តាម​លក្ខណៈ​រដ្ឋ​បាល​នូវ​មន្ដ្រី​នរគបាល ២ នាក់ ដែល​ត្រូវ​បាន កាត់​ទោស​អោយ​ជាប់​ពន្ធនា​គារ​ចំនួន ៧ ឆ្នាំ​កាល​ពីឆ្នាំ ២០០៦ ដោយ​តុលា​ការ​ក្រុង​ភ្នំពេញ ចំពោះ​អំពើ​ពុក រលួយ​ទាក់ទង​នឹង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។ ថ្វី​បើការ​ខិត​ខំប្រឆាំង​នឹងអំពើ​ពុក​រលួយ​ទាំង​នេះ​គួរ​អោយ​សរសើរ​ក្ដី តែ​មន្ដ្រី ដែល​ពាក់​ព័ន្ធនឹ​ងការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​អោយ​ជាប់​ពន្ធនា​គារ មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​ការ​ដាក់ ទោស​ជា​លក្ខណៈ​រដ្ឋ​បាល​នោះ​ទេ ។

ការការពារ (Protection)

រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បាន​បង្កើន​ការ​ខិតខំ​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ផ្ដល់​ការ​ការពារ​ដល់​ជន​រងគ្រោះ​ដោយ​ការ ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ដោយ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ បន្ដ​ពឹងផ្អែ​កលើ​អង្គ​ការ​មិន​មែន​រដ្ឋា​ភិបាល និង​អង្គ​ការ​អន្ដរ​ជាតិ ។ ជន​រង គ្រោះ​មិន​ត្រូវ​បាន​ប្រព្រឹត្ដ​ទៅ​លើ​ដូច​ជា​ជន​ល្មើស ឬត្រូវ​បាន​ដាក់​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ដ​ជា លទ្ធផល​នៃ​ការរ​ងការ​ជួញ​ដូរ​នោះ​ទេ ។ មន្ដ្រី​អនុវត្ដ​ច្បាប់ និង​មន្ដ្រី​អន្ដោ​ប្រវេសន៍​បាន​អនុវត្ដ​និតិវិធី​ត្រឹម​ត្រូវ​ក្នុង​ការ​កំណត់​ជន​រង​គ្រោះ ក្នុង​ចំណោម​ក្រុម​ងាយ​រង​គ្រោះ ហើយ​បញ្ជូន​គេទៅ​មន្ទីរ​សង្គម​កិច្ច​ខេត្ដ និង ក្រុង ។ ជន​រង​គ្រោះ​ជា​ជនជាតិ​បរទេស​ត្រូវ​បាន​ផ្ដល់​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ នៅ​កន្លែង​ជំរក​ដែល​ផ្ដល់​សេវា​ប្រឹក្សា អប់​រំ និង​សេវា​ច្បាប់ ក្នុង​ពេល​រង់​ចាំ​ការ​បញ្ជូន​ត្រឡប់​ទៅ​ប្រទេស​របស់​គេ​វិញ ។ តែ​មាន​កន្លែង​ជំរក​ដែល​អាច​ផ្ដល់​សេវា​​ពេញ​លេញ​ដល់​ជនរង​គ្រោះ​ជាជន​បរទេស មិន​ច្រើន​ទេ ដោយ​សារ​មាន​បញ្ហា​ផ្នែក​ភា​សា ។ ប៉ូលីស​លើក​ទឹក​ចិត្ដ​អោយ​ជន​រង​គ្រោះចូល​រួម​ក្នុង​ការ​ស៊ើប​អង្កេត និង​កាត់​ទោស​ជ​នប្រព្រឹត្ដ​ការ​ជួញ​ដូរ តែ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ការ​សង​សឹក​ពីជន​ល្មើស​នៅ​តែ​ជា​ឧបសគ្គ សំរាប់​អោយ​ពួក​គេឡើ​ងឆ្លើយ​បំភ្លឺ ។ ជន​រង​គ្រោះ​អាច​ដាក់​ពាក្យ​​បណ្ដឹង​រដ្ឋ​ប្បវេណី ហើយ​ប្ដឹង​ទៅ​លើ​ជន​ប្រព្រឹត្ដ​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។ ជា​ញឹក​ញាប់​ជន​ប្រព្រឹត្ដ​ការ​ជួញ​ដូរ​ប៉ុន​ប៉ង​បង់​លុយ​អោយ​ជន​រង​គ្រោះ ឬគ្រួសារ​របស់​ជន​រង​គ្រោះ ដើម្បី​អោយ​ឈប់​ធ្វើ​សហ​ប្រតិបត្ដិការ​ជាមួយ​សមត្ថ​កិច្ច ឬអង្គ​ការ​មិន​មែន​រដ្ឋា​ភិបាល ។ ក្រសួង​សង្គម​កិច្ច អតីត​យុទ្ធជ​ននិង​យុវនិតិ​សម្ប​ទារ បាន​បន្ដ​ផ្ដល់​បុគ្គលិក​ដល់​មជ្ឈ​មណ្ឌល​ទទួល​ស្នាក់​នៅ​បណ្ដោះ​អាសន្ន ដែល​ដំណើរ​ការ​ដោយ​អង្គការ IOM នៅ ប៉ោយ​ប៉ែត ។ មជ្ឈ​មណ្ឌល​នេះ​ធ្វើ​ការ​វាយ​តំលៃ​ដំបូងៗ ស្វែង​រក​គ្រួសារ និង​ផ្ដល់​ជំនួយ​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​ទៅ​រស់ នៅ​ក្នុង​សង្គម​គ្រួសារ​វិញ សំរាប់ជន​រងគ្រោះ​ដែល​ធ្វើ​មាតុ​ភូមិនិវត្ដន៍​ពី​ប្រទេស​ថៃ ។ ក្នុង​ឆ្នាំ ២០០៧ ជន​រង គ្រោះ​ចំនួន ១៦០នាក់ ដែល​ត្រូវ​បានគេជួញដូរទៅ​ប្រទេស​ថៃ ត្រូវ​បាន​រក​ឃើញ​ដោយ​អង្គ​ការ IOM ក្រសួង សង្គម​កិច្ច និង​អង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋា​ភិបាល ហើយ​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​មក​កាន់​មជ្ឈ​មណ្ឌល​បណ្ដោះ​អាសន្ន​នេះ ។ ក្រសួង​សង្គម​កិច្ច​បាន​រាយ​កាណ៍​ថា ជនរ​ងគ្រោះ​ដោយ​ការ​ជួញ​ដូរ​ផ្លូវ​ភេទ​ចំនួន ១៨៨ នាក់ ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន អោយ​ក្រសួង​ដោយ​ប៉ូលីស​មូល​ដ្ឋាន ហើយ​ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ​បាន​រាយការណ៍​ថា ជន​រងគ្រោះ ចំនួន ១៥៨ នាក់ ត្រូវ​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ ក្នុង​ឆ្នាំ ២០០៧ ។ នៅ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៧ ក្រុម​ប្រឹក្សាកំណែ​ទំរង់​ច្បាប់ និង​តុលា​ការ​បាន បោះពុម្ព​សៀវ​ភៅ​បញ្ជី​សេវា ស្ដី​ពីសេ​វាផ្ដល់​ជំនួយ​ផ្លូវ​ច្បាប់ សំរាប់​សេវា​ផ្នែក​ច្បាប់ និង​សង្គម​កិច្ច​ផ្សេងៗ​ទៀត ហើយ​និង​សេវា​ទាក់​ទងនឹង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ដោយ​ឡែកៗ​ពីគ្នា​សំរាប់​ខេត្ដ​នីមួយៗ ។

ការបង្ការ (Prevention)

រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បាន​សំដែង​អោយ​ឃើញ​នូវ​ការ​ខិតខំ​ច្បាស់លាស់​ក្នុង​ការ​ការពារ​កុំ​អោយ​មាន​ការ​ជួញដូរ មនុស្ស ។ នៅ​ខែ​មេសា ឆ្នាំ ២០០៧ រដ្ឋា​ភិបាល​បាន​បង្កើត​ក្រុម​ការ​ងារ​ពិសេស​ថ្នាក់​ជាតិមួយ (NTF) ដែល មាន​ការ​ចូលរួម​របស់​ក្រសួង​ចំនួន ១១ ទីភ្នាក់ងារ​រដ្ឋាភិបាល​ចំនួន ៣ និង​អង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋា​ភិបាល​ជាតិ និង អន្ដរ​ជាតិ​ចំនួន​ជាង ២០០ ។ NTF គឺ​ជាយន្ដ​ការ​ត្រួត​មើលពី​លើ ដែល​ត្រូវ​បាន​គេស្គាល់​ថា​ជា” ក្រុម​ការ​​ងារ ជាន់​ខ្ពស់”​ ដែល​មាន​ឧបនាយក​រដ្ឋ​មន្ដ្រី និង​ជារដ្ឋ​មន្ដ្រី​ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ​ជា​ប្រធាន ។ គំនិត​ផ្ដួច​ផ្ដើម​នេះរាប់​ថា ជា​លើក​ដំបូង​ហើយ​ដែល​រដ្ឋា​ភិបាល​បា​នធ្វើ​ការ​សំរប​សំរួល​ការ​ងារ​ប្រឆាំង​នឹងការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស រវាង​បណ្ដា ក្រសួង និង​ទី​ភ្នាក់​ងារ ហើយ​បញ្ចូល​ជា​ផ្លូវ​ការ​នូវកា​រចូល​រួម​របស់​សង្គម​ស៊ីវិល​ផង​ដែរ ។ កា​លពីខែ​កញ្ញា ថ្នាក់ ក្រុង និ​ងខេត្ដ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​បង្កើត​ក្រុម​ការ​ងារ​របស់​គេ​ប្រឆាំង​នឹងការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ដែល​ដឹក​នាំ​ដោយ​អភិ​បាល និង​អភិបាល​រង​ខេត្ដ ។ ក្រុម​ការ​ងារ​ថ្នាក់​ខេត្ដ​ត្រូវ​រាយ​ការណ៍​ពីសកម្ម​ភាព​របស់​គេមក​ក្រុម​ការ​ងារ ពិសេស​ថ្នាក់​ជាតិ ២​សប្ដាហ៍​ម្តង ។ ដោយ​សហ​ការ​ជាមួយ​សង្គម​ស៊ីវិល ក្រុម​ការ​ងារ​ពិសេស​ថ្នាក់​ជាតិ បាន​ធ្វើ​យុទ្ធនា​ការ​ប្រឆាំងនឹ​ងការ​ជួញ​ដូរមនុស្ស​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស ដោយ​បញ្ចូល​សារ​ល្អៗ ទាក់​ទង​នឹង​គុណ​តំលៃ និង​ប្រពៃ​ណី​វប្ប​ធម៌ខ្មែរ ដើម្បី​បំផុស​អោយ​ជន​ជាតិ​ខ្មែរធ្វើ​ការ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស ។ យុទ្ធនា​ការបាន​សង្កត់​ធ្ងន់​ថា​ការ​ជួញ​ដូរមនុស្ស​គឺជា​អាទិ​ភាព​មួយ​របស់​ជាតិ ហើយ​បាន​ផ្ដួច​ផ្ដើម​អោយ​មាន​ការ​ពិភាក្សា​ស្ដីពី​ការជួញ​ដូរ​មនុស្ស​នៅ​តាម​វេទិការ​សា​ធារណៈ ក្នុង​ខេត្ដ​ចំនួន៥​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា ។ អាជ្ញា​ធរ រដ្ឋាភិបាល​បាន​ចា​ប់ខ្លួន​ជន​បរទេស ១២ នាក់​ដែល​ត្រូវ​បាន​សង្ស័យ​ថា​ធ្វើ​ទេសចរណ៍​ផ្លូវ​ភេទ​លើ​កុមារ (ជន ជាតិ​អាមេ​រិក ២នាក់ អូទ្រីស​ម្នាក់ អាឡឺ​ម៉ង់ ២ នាក់ អ៊ីតា​លីម្នាក់ អង់គ្លេស​ម្នាក់ រុស្ស៊ី ២ នាក់ និង​សឹង្ហបូរី ៣ នាក់) ហើយ​បាន​ចោទ​ប្រកា​ន់ពួក​គេ​ថាបាន​ប្រព្រឹត្ដ​អំពើ​អនាចារ ។ ៨ នាក់​ត្រូវ​បាន​ដាក់​ទោស​អោយ​ជាប់ ពន្ធនា​គារពី ១០ ទៅ ២៨ ឆ្នាំ ។ ក្នុង​ខែ​តុលា នគរបាល​ក្រុង​ព្រះសីហនុ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​មហា​សេដ្ឋីជន​ជាតិ​រុស្ស៊ី ម្នាក់ ពីបទ​ចោទថា​បានរំលោភ​ផ្លូវ​ភេទ​លើ​កុមារី​មិន​ទាន់​គ្រប់​អាយុ ដែល​ត្រូវបាន​ជួញ​ដូរ​ពីទី​ក្រុង​ភ្នំពេញ ។ នៅ​ខែ​មិនា ឆ្នាំ ២០០៨ តុលា​ការ​ក្រុង​ភ្នំពេញ​បាន​កាត់​ទោស​គាត់​អោយ​ជាប់​ពន្ធនាគារ​ចំនួន​១៣ឆ្នាំ ។ រដ្ឋាភិ បាល​កម្ពុជា​បាន​បញ្ជូន​ចេញ​នូវជន​ជាតិ​អាមេរិក​ទៅកាន់​សហ​រដ្ឋអាមេ​រិក ដើម្បី​អោយ​ទទួល​ការ​កាត់​ទោស នៅសហ​រដ្ឋអាមេ​រិក ក្រោម​ច្បាប់ PROTECT Act របស់​សហ​រដ្ឋអាមេ​រិក ។ ក្នុង​ការ​ប្រឹង​ប្រែ​ងផ្សេង ទៀត​ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​តំរូវ​ការ​សកម្ម​ភាព​អាជីវកម្ម​ផ្លូវ​ភេទ ក្រសួង​ទេស​ចរណ៍បាន​សហ​ការជាមួយ​អង្គ​ការ មិន​មែន​រដ្ឋាភិបាល​មួយ ដើម្បី​បោះ​ពុម្ព​និងចែក​ចាយ​កូន​សៀវ​ភៅ​ព័ត៌មាន​សំរា​ប់អ្នក​ទេសចរ ដោយ​មាន​សេច ក្ដី​ព្រមាន​អោយ​ដឹងពី​ទោស​ចំពោះ​ការ​ធ្វើទេសចរណ៍ផ្លូវ​ភេទ​លើ​កុមារ ។ លើស​ពីនេះទៀត ក្រសួង​ទេសចរណ៍ បាន​ធ្វើ​សិក្ខា​សាលា​មួយ​ចំនួន សំរាប់​ថៅកែ​និង​បុគ្គ​លិក​ផ្នែក​ឧស្សាហកម្ម​បដិសណ្ឋារកិច្ច ស្ដីពី​វិធី​កំណត់​និង​ធ្វើ​អន្ដរាគម​ក្នុង​ករណី​ជួញដូរ និង​កេងប្រវ័ញ្ច​ផ្លូវ​ភេទ​លើ​កុមារ​ដោយ​ទេសចរ ។ ក្រសួង​ទេសចរណ៍​ថែមទាំង​បាន​គាំទ្រ​កម្មវិធី​សុវត្ថិភាព​កុមារ ដែ់ល​កសាង​បណ្ដាញ​ដើម្បី​ការពារ​កុមារ​ដែល​ប្រឈម​នឹង​គ្រោះថ្នាក់ នៅ​តាម​កន្លែង​ទេសចរ​សំខាន់​ៗ នៅ​ភ្នំពេញ សៀមរាប និង​ក្រុង​ព្រះសីហនុ ជាដើម ។